Als Duplantis springt, juichen zijn concurrenten hem als supporters toe

FOTO LOUISE DELMOTTE/AP - Duplantis (midden) viert een nieuw wereldrecord. 

Achter hem juichen Sam Kendricks (links) en Emmanouil Karalis met hem mee.

De vraag is niet of Armand Duplantis wint, maar of hij het wereldrecord opnieuw verbreekt. Deze WK atletiek lukt het hem wéér.

Duplantis doet waar al zijn concurrenten als kleine jongetjes van droomden

16 Sep 2025 - NRC

Sam de Voogt 

TOKIO - Als Emmanouil Karalis op zijn weg naar beneden de dwarslat toucheert, is het duidelijk: de laatste wedstrijd van deze dinsdagavond op de WK atletiek is voorbij. Toch blijven vrijwel alle 55.000 toeschouwers in het Nationaal Stadion in Tokio zitten.

Doet-ie het of doet-ie het niet? Die vraag gaat bij iedereen door het hoofd, als een gestalte in geel-blauwe sportkleding naar de boarding loopt. Armand ‘Mondo’ Duplantis wil even overleggen met zijn vader, tevens zijn coach, in het publiek. Een heel stadion wacht af.

Dat de Zweedse polsstokhoogspringer ging winnen, daar had iedereen op gerekend. Duplantis is wereldrecordhouder, regerend olympisch en wereldkampioen en heeft sinds 2019 geen grote wedstrijd níét gewonnen. Gemiddeld springt hij tientallen centimeters hoger dan de concurrentie.

Dankzij zijn prestaties is ‘Mondo’ een mondiale superster. Waar Duplantis springt, zijn de stadions uitverkocht. Tegelijkertijd is het competitie-element in zijn discipline volledig verdwenen; de enige vraag is niet of Duplantis wint, maar of hij ook het wereldrecord opnieuw verbreekt.

Hoe is dat voor zijn concurrenten, ook topsporters met de ambitie om op het hoogste podium te staan?

Trillend beton

De eerste sprong van de avond, 5,55 meter, is een makkie. Duplantis is net toegejuicht bij het voorstelrondje en gaat na zijn sprong snel weer zitten. De Zweed moet doseren, zijn lichaam kan zich niet oneindig richting de hemel blijven katapulteren zonder dat er spierschade ontstaat. Hij springt over 5,80 en 5,95 meter, maar slaat 5,75 en 5,90 meter over.

In deze fase van de avond wordt de aandacht van het publiek op meer plekken gevraagd. De halve finales van de 1.500 meter worden verlopen, net als de finales van de 100 meter horden en de steeplechase. Toch houdt iedereen met een schuin oog het polsstokhoogspringen in de gaten. „Door Duplantis is polsstokhoogspringen een hoofdnummer van de atletiek. Dat is geweldig”, zegt zijn Franse tegenstander Renaud Lavillenie voorafgaand aan de finale. Iedereen hoopt op een ontknoping als in de olympische finale in Parijs.

Menno Vloon moet breed lachen als hij daaraan terugdenkt. De Nederlander was destijds al snel klaar, toch bleef hij zitten. „Ik dacht alleen maar: hoe vet is dit? Hoe vaak ga ik nog getuige zijn van zo’n wedstrijd terwijl ik op het middenterrein zit?”

Die avond in augustus 2024 werd één grote Mondo-show. Naarmate de hoogte van Duplantis’ sprongen toenam, deden de decibellen dat ook. Hij vloog over 6,00 meter voor goud, en daarna 6,10.

Toen Duplantis klaarstond voor zijn laatste poging voor 6,25 meter, waren alle ogen in het stadion op hem gericht. De rest van het avondprogramma was afgelopen, maar niemand ging naar huis. En toen de Zweed over een nieuwe recordhoogte vloog, brak er een gebrul uit dat het beton in de catacomben deed trillen.

Ouwehoeren

Als in Tokio de Amerikaan Sam Kendricks over 5,95 meter springt en dolblij is, staat Duplantis op om hem toe te klappen. „Zo gaat het altijd”, zegt de Australiër Kurtis Marschall. „We steunen elkaar. En als we op het middenterrein wachten op onze beurt, zijn we gewoon aan het ouwehoeren.”

Liefst zeven deelnemers springen over 5,90 meter, een enorm hoog niveau. „Dat is zeker voor een deel aan Duplantis te danken”, zegt Ben Broeders. De Belg wordt in de kwalificaties uitgeschakeld, omdat hij niet over 5,75 meter springt. „Met die hoogte had ik in het verleden nooit een finale gemist. Hij laat ons zien dat je grenzen kunt verleggen.”

Het wereldrecord staat op 6,29 meter. Duplantis laat de lat telkens een centimeter hoger stellen. Zo pakt hij steeds een bonus van de wedstrijdorganisatie voor een nieuw record: bedragen tussen de 50.000 en 100.000 dollar (42.500 tot 85.000 euro).

Als de hordenloopsters hun finale over 100 meter hebben volbracht, zijn er twee polstokhoogspringers over: de Griek Karalis en Duplantis, die dan nog geen foutsprong heeft gemaakt. Nu heeft hij de volle aandacht van het stadion; precies zoals Mondo dat graag heeft. De Zweed laat de lat op 6,15 meter leggen, gaat er in één keer overheen en ziet dan Karalis falen. Hij is voor de derde keer op rij wereldkampioen.

Dan verschijnt op de schermen: ‘New height: 6,30 m’. Het stadion komt tot leven. Als een dirigent begeleidt Duplantis het ritmische geklap voor hij aanzet voor zijn recordpogingen. De eerste keer faalt hij, de tweede keer lijkt de lat even te blijven liggen, voor hij toch valt. Zijn concurrenten springen van ontzetting in de lucht.

„Op zo’n moment verander ik een atletiekfan”, zegt Vloon. Duplantis doet waar al zijn concurrenten als kleine jongetjes van droomden, zegt Marschall, die brons wint. „Ik ben gewoon blij om erbij te zijn.”

Als Duplantis na een knuffel van Karalis voor zijn laatste sprong gaat staan, doet het publiek dat ook. Héél even toucheert hij de lat, maar die blijft liggen. Zijn tegenstanders springen hem om de nek, op de perstribune juichen journalisten mee, de muziek van ABBA klinkt.

„Ik kan alleen maar fier zijn”, zegt Broeders een dag eerder, „dat ik van deze generatie polsstokhoogspringers deel mag uitmaken.” Dat gevoel beamen al zijn concurrenten. Duplantis zei eerder dit jaar tot een hoogte van 6,40 meter te willen komen. De Mondo-show is nog lang niet klaar. See page 26