Belgische wielerwereld in rouw: klassiekerkeizer Rik Van Looy is overleden op 90-jarige leeftijd



Belgische wielerwereld in rouw: klassiekerkeizer Rik Van Looy is overleden op 90-jarige leeftijd
wo 18 december 2024 10:13

België is met Rik Van Looy een van zijn wielericonen verloren. Na een korte ziekte is hij op 90-jarige leeftijd overleden. De "Keizer van Herentals" won maar liefst 8 monumenten en werd daarnaast ook 2 keer wereldkampioen. Van Looy zorgde met zijn "Rode Brigade" voor een revolutie in de koers.

Rik Van Looy, prachtige carrière met tal van zeges
Casten starten of stoppen


Al in de jeugdreeksen openbaart Henri "Rik" Van Looy zich als een veelwinnaar. Op zijn 22e wordt hij opgepikt door de Faema-ploeg van Briek Schotte en Federico Bahamontes. In de klassiekers werpt Van Looy zich meteen op tot de kopman, met in zijn eerste seizoen zeges in Gent-Wevelgem en de Scheldeprijs.

Vlaanderen gaat plat voor de flegmatieke Van Looy. De opvolger van Rik Van Steenbergen krijgt al snel de bijnaam Rik II. Door zijn radde tong en zijn Hollywoodachtige allure, met dank aan zijn ravissante vrouw Nini, overstijgt Van Looy algauw Van Steenbergen qua populariteit.

In 1958 wint hij met Milaan-Sanremo zijn eerste grote klassieker. Van Looy kneedt zijn ploegmaats van Faema tot een geoliede machine, die door de kleur van de truitjes de bijnaam "De Rode Garde" krijgt. Met Spartaanse ploegtrainingen rond het Gardameer wordt in het tussenseizoen de basis gelegd voor de rest van het jaar.

Van Looy is in elke klassieker waarin hij start de grote favoriet. Hij zal dan ook elke topklassieker minstens één keer winnen. De Kempenzoon is niet meteen een begenadigd klimmer, maar hij beschikt over een felle sprint die hem veel zeges oplevert, 493 in heel zijn carrière.


Nini en Rik Van Looy, hét glamourkoppel van de jaren '50 en '60.

Vreugde en verdriet op de WK's

Dankzij zijn snelle benen kan Rik Van Looy ook op de wereldkampioenschappen hoge ogen gooien. In 1960 geeft hij in Karl-Marx-Stadt de uittredende kampioen André Darrigade het nakijken. Een jaar later doet hij in Bern hetzelfde met Nino Defilippis.

Als twee jaar later het WK in Ronse wordt georganiseerd, verwacht het hele land dan ook een derde wereldtitel voor Van Looy, waarmee hij Van Steenbergen zou evenaren. De hele Belgische ploeg rijdt in dienst van Van Looy en houdt het peloton samen voor een massasprint.

Eén man had het script echter niet goed gelezen. In de sprint wordt Van Looy verrast door de relatief onbekende Benoni Beheyt. Wielerminnend België stond op zijn achterste poten. "Het verraad van Ronse" was geboren (foto).

Na dat WK komt Van Looy er in de klassiekers iets minder aan te pas. In 1966 komt Eddy Merckx bij zijn ploeg rijden. Van Looy beseft snel dat zijn opvolger al klaar staat. Na zijn carrière werd Van Looy directeur van de Vlaamse wielerschool in Herentals, de stad waar hij ook ereburger is en waaraan hij zijn bijnaam dankt: "De Keizer van Herentals".


Rik Van Looy bliksemt kersvers wereldkampioen Benoni Beheyt dood.

Paspoort Rik Van Looy
Officiële naam: Henri "Rik" Van Looy
Geboren: 20 december 1933, in Grobbendonk
Bijnamen: Keizer van Herentals, Rik II

Teams:
1953: L'Avenir
1953-1954: Gitane/Touring/L'Avenir
1955: Van Hauwaert/Girardengo
1956-1961: Faema
1962: Flandria
1963: G.B.C.
1964-1966: Solo-Superia
1967-1970: Willem II-Gazelle

Palmarès (een selectie):
- 2x wereldkampioen (1960 in Karl-Marx-Stadt, 1961 in Bern)
- 2x Belgisch kampioen (1958 en 1963)
- 3x Parijs-Roubaix (1961, 1962 en 1965)
- 3x Gent-Wevelgem (1956, 1957 en 1962)
- 2x Ronde van Vlaanderen (1959 en 1962)
- 1x Milaan-Sanremo (1958)
- 1x Luik-Bastenaken-Luik (1961)
- 1x Ronde van Lombardije (1959)
- 1x Parijs-Tours (1959 en 1967)
- 1x Waalse Pijl (1968)
- 397 profzeges
- 39 ritzeges in de drie grote rondes (18 in Vuelta, 12 in Giro en 9 in Tour)
- top 10 in zowel Tour, Giro als Vuelta
- puntenklassement in de Tour 1963


Rik I (Van Steenbergen, rechts) verslaat Rik II (Van Looy) op de piste.

***

Il mondo del ciclismo belga è in lutto: 
l'imperatore delle classiche Rik Van Looy è morto a 90 anni

Il Belgio ha perso una delle sue icone del ciclismo, Rik Van Looy. Dopo una breve malattia, è morto all'età di 90 anni. L'“Imperatore di Herentals” ha vinto otto monumenti ed è diventato due volte campione del mondo. Van Looy ha rivoluzionato le corse con la sua “Guardia Rossa”.

Rik Van Looy, una carriera magnifica con numerose vittorie

Iniziare o smettere di correre

Già nelle categorie giovanili, Henri “Rik” Van Looy si rivelò un plurivincitore. A 22 anni è stato preso dalla squadra Faema di Briek Schotte e Federico Bahamontes. Nelle classiche, Van Looy si è subito imposto come leader, con le vittorie alla Gent-Wevelgem e allo Scheldeprijs nella sua prima stagione.

Le Fiandre s'innamorano del flemmatico Van Looy. Il successore di Rik Van Steenbergen viene presto soprannominato Rik II. Con la sua lingua lunga e il suo fascino hollywoodiano, grazie all'avvenente moglie Nini, Van Looy supera presto Van Steenbergen in termini di popolarità.

Nel 1958 vince la sua prima grande classica, la Milano-Sanremo. Van Looy plasma i suoi compagni di squadra della Faema in una macchina ben oliata, soprannominata “La Guardia Rossa” per il colore delle maglie. Con allenamenti di squadra spartani intorno al Lago di Garda, la mezza stagione getta le basi per il resto dell'anno.

Van Looy è il grande favorito in ogni classica in cui parte. Pertanto, vincerà almeno una volta tutte le classiche più importanti. Il Kempenzoon non è uno scalatore dotato, ma ha uno sprint feroce che gli è valso molte vittorie, 493 in carriera.

Nini e Rik Van Looy, la coppia glamour degli anni '50 e '60.

Gioie e dolori ai Campionati del Mondo

Grazie alle sue gambe veloci, Rik Van Looy può puntare in alto anche ai campionati del mondo. Nel 1960, a Karl-Marx-Stadt, supera il campione uscente André Darrigade. Un anno dopo, a Berna, fa lo stesso con Nino Defilippis.

Di conseguenza, quando due anni dopo viene organizzata la Coppa del Mondo a Ronse, tutto il Paese si aspetta un terzo titolo mondiale per Van Looy, con il quale eguaglierebbe Van Steenbergen. L'intera squadra belga corre al servizio di Van Looy e tiene unito il gruppo per uno sprint di gruppo.

Tuttavia, un uomo non aveva letto bene il copione. Nello sprint, Van Looy è stato sorpreso dal relativamente sconosciuto Benoni Beheyt. Il Belgio, amante del ciclismo, era sulle sue gambe. Era nato “Il tradimento di Ronse” (foto).

Dopo quella Coppa del Mondo, le prestazioni di Van Looy nelle classiche furono un po' inferiori. Nel 1966, Eddy Merckx si unisce alla sua squadra. Van Looy si rese presto conto che il suo successore era già pronto. Al termine della sua carriera, Van Looy divenne direttore della scuola di ciclismo fiamminga di Herentals, città di cui è anche cittadino onorario e a cui deve il suo soprannome: “L'imperatore di Herentals”.

Rik Van Looy "incenerisce" il neocampione del mondo Benoni Beheyt.

Passaporto Rik Van Looy
Nome ufficiale: Henri “Rik” Van Looy
Nato il 20 dicembre 1933 a Grobbendonk
Soprannomi: Imperatore di Herentals, Rik II

Squadre:
1953: L'Avenir
1953-1954: Gitane/Touring/L'Avenir
1955: Van Hauwaert/Girardengo
1956-1961: Faema
1962: Flandria
1963: G.B.C.
1964-1966: Solo-Superia
1967-1970: Willem II-Gazelle

Palmarès (una selezione):
- 2 volte campione del mondo (1960 a Karl-Marx-Stadt, 1961 a Berna)
- 2 volte campione del Belgio (1958 e 1963)
- 3x Parigi-Roubaix (1961, 1962 e 1965)
- 3x Gand-Wevelgem (1956, 1957 e 1962)
- 2 volte il Giro delle Fiandre (1959 e 1962)
- 1 Milano-Sanremo (1958)
- 1 Liegi-Bastogne-Liegi (1961)
- 1x Giro di Lombardia (1959)
- 1x Parigi-Tours (1959 e 1967)
- 1x Flèche Wallonne (1968)
- 397 vittorie da professionista
- 39 vittorie di tappa nei tre grandi giri (18 alla Vuelta, 12 al Giro e 9 al Tour)
- top 10 al Tour, al Giro e alla Vuelta
- classifica a punti al Tour 1963

Rik I (Van Steenbergen, a destra) batte Rik II (Van Looy) su pista.

Commenti

Post popolari in questo blog

Dalla periferia del continente al Grand Continent

Chi sono Augusto e Giorgio Perfetti, i fratelli nella Top 10 dei più ricchi d’Italia?

I 100 cattivi del calcio