Zilver en brons bij tijdrit in Kigali: ‘voelde meteen als worsteling’

De Zwitserse Marlen Reusser won goud op de tijdrit bij de eerste WK wielrennen in Afrika. Op een zwaar parcours hield ze Anna van der Breggen (tweede) en Demi Vollering (derde) achter zich.

Ik heb alles op gevoel gedaan en toen ik finishte, was ik helemaal leeg

Anna Van der Breggen renster

22 Sep 2025 - NRC

Thijs Niemantsverdriet

De hoogte, de hitte, de slechte lucht. En niet te vergeten: het zware, geaccidenteerde parcours waarop je „constant moet doorduwen.” Uiteindelijk, zegt bondscoach Laurens ten Dam na afloop van de vrouwentijdrit op de WK wielrennen, zijn er genoeg redenen te bedenken waarom de gehoopte gouden medaille er niet kwam. ,,Maar als je tweede en derde wordt, moet je toch tevreden zijn.”

Niet de twee Nederlandse favorieten Demi Vollering en Anna van der Breggen wonnen zondag de tijdrit op de WK wielrennen, maar de Zwitserse Marlen Reusser. Dat deed ze afgetekend: Reusser was 51 seconden sneller dan nummer twee Van der Breggen, en pakte zelfs meer dan een minuut op Vollering, die derde werd. Na afloop was de teleurstelling bij de Nederlandse rensters duidelijk zichtbaar – vooral bij Vollering.

De vrouwentijdrit van zondag vormde de aftrap van de WK, die dit jaar voor het eerst in Afrika worden gehouden: in Kigali, Rwanda. Het parcours was zwaar, met drie pittige klimmetjes (de laatste, de Côte de Kimihurura, is ook nog een kasseienstrook). En dan was er de hoogte (1.500 meter boven zeeniveau), plus de hitte (bijna 30 graden) en de uitlaatgassen van al het verkeer in Kigali. De rensters hadden maar één keer het parcours kunnen verkennen, vertelden ze – verder moesten ze trainen tussen de vele auto’s en brommertaxi’s in metropool Kigali.

Juist besluit

Van der Breggen (35), dit seizoen na vier jaar teruggekeerd in het peloton, leek op de heuvels van Kigali in eerste instantie op weg naar goud. Ze reed bijzonder sterk en had op de finish met afstand de snelste tijd tot dan toe, totdat ze door Reusser voorbij werd gestreefd. Vollering, die als laatste van start ging, oogde vanaf het begin kwetsbaar, sleepte zich over de laatste kasseienklim heen en bevestigde na afloop zonder omwegen dat haar rit ,,een worsteling” was geweest.

Van der Breggen vertelde tijdens de persconferentie – waar de Rwandese ceremoniemeester de journalisten opriep de rensters „met een applaus” te verwelkomen – tevreden te zijn. Ze had, ook al is ze een gekend tijdrijder, vóór dit WK „geen enkel idee” waar ze stond: in de grote wedstrijden was er het hele seizoen geen enkele tijdrit bij de vrouwen. „Dus dan is een tweede plek niet slecht.”

Ze had de tijdrit zonder vermogensmeter gereden, vertelde Van der Breggen, hoogst ongebruikelijk in het moderne wielrennen waarin alles om wattages draait. Reden? De hoogte – in de ijle lucht van Kigali is het moeilijker is om inspanningen te leveren. „Ik heb alles op gevoel gedaan”, aldus Van der Breggen. „En toen ik over de finish kwam, was ik helemaal leeg. Dus dat was een juist besluit.”

Slechte dag

Vollering maakte na afloop een vertwijfelde indruk. „Ik voelde me zo slecht dat ik op de finish dacht dat ik twintigste was geworden. Toen ik hoorde dat ik toch derde was, was mijn eerste reactie: no way!” Haar bronzen medaille noemde ze „een beloning voor het feit dat ik heb volgehouden, want het was zó verleidelijk om op te geven.”

Waar die slechte dag vandaan kwam, wist Vollering niet. „Ik kwam hier met goede benen. Ik heb me nog nooit zo goed voorbereid op een tijdrit. Hoogtestage gedaan, hittetraining gehad. Het was echt een verrassing.” Misschien, zo voegde ze daar aan toe, had het ook te maken met haar menstruatie. „Ik moet binnenkort ongesteld worden. De timing daarvan heb je als vrouw niet in de hand.” Vollering is wel vaker openhartig over de rol van menstruatie bij vrouwelijke sporters – ze vindt het een „taboe” dat moeten worden doorbroken.

Gevraagd naar de wegwedstrijd van komende zaterdag, waarin ze ook uitkomt, zei Vollering dat ze zou „blijven geloven, hopen dat ik goede benen heb en dat er wonderen kunnen gebeuren.”

Voor het eerst in Afrika

Dat het WK voor het eerst in Afrika wordt gehouden, is ook duidelijk zichtbaar in de ‘mixed zone’, de tent waar journalisten renners kunnen ondervragen na de koers. De ene na de andere Afrikaanse renster komt langsgelopen – uit Oeganda, Botswana, Tanzania, Benin. Twee Ethiopische rensters zitten na hun rit rustig tussen de reporters op klapstoeltjes naar de tijdrit te kijken. Xaverine Nirere, een van de twee Rwandese rensters in de tijdrit, staat na haar 27ste plek vrolijk een grote groep journalisten uit haar land te woord. Na afloop zegt ze tegen NRC dat ze hoopt ooit een contract te krijgen bij een grote Europese wielerploeg.

Vrouwenbondscoach Ten Dam, bezig aan zijn eerste WK, vertelt even later dat zijn dagen in Kigali vooral gevuld zijn met „logistieke zaken”. De auto’s met Rwandese chauffeurs die de Nederlandse ploeg tot zijn beschikking heeft, stonden deze ochtend op de afgesproken plek, „dus we hebben nu duidelijke afspraken gemaakt.” De bidons van de ploeg zijn pas een dag voor de tijdrit gearriveerd. „Dus heb ik wat bidons gehosseld bij een wielerhotel dat ik nog ken van mijn eerdere bezoek.”

Deze zondagavond arriveert de rest van de Nederlandse vrouwenploeg, vertelt Ten Dam. Voor de wegwedstrijden, die komend weekend worden verreden. „Maandag en dinsdag gaan we ontspannen trainen, daarna gaat de druk er weer vol op.”