Oscar Gloukh - Kalm genie met scherp randje

FOTO’S ANP / REX BY SHUTTERSTOCK

Oscar Gloukh viert een doelpunt, eerder deze zomer, nog spelend voor FC Salzburg.

Met de aankoop van de Israëliër Oscar Gloukh (21) hoopt Ajax weer het aanvallende voetbal te kunnen laten zien waar fans al zo lang naar hunkeren. „Als een paard met oogkleppen gaat hij door het leven.”

"Oscar laat mensen niet snel toe. 

Je moet eerst zijn vertrouwen winnen 

om met hem te kunnen communiceren"

   - Ran Ben Shimon bondscoach Israël

9 Aug 2025 - NRC

Door Hugo Logtenberg en Danielle Pinedo

Het is zomer 2022 als Israël verrassend de finale bereikt van het EK onder 19 in Slowakije. De meeste spelers zijn gespannen in de aanloop naar het duel tegen titelfavoriet Engeland, dat bestaat uit spelers van clubs als Liverpool, Tottenham Hotspur en Chelsea. Alleen Oscar Gloukh lijkt onbewogen. Verdediger Stav Lemkin verbaast zich erover en vraagt hem ernaar. ‘Waarom zou ik bang zijn voor Engeland?’, zegt de spelverdeler.

„Typisch Oscar”, vertelt Lemkin, die deze zomer tekende bij FC Twente. Hij is bevriend met Gloukh. Gevraagd naar de voetbalkwaliteiten van zijn landgenoot, zegt hij: „De bal kleeft aan zijn voet, hij is tweebenig, heeft een goed spelinzicht en kan uit de voeten in kleine ruimtes.”

Ondanks een fraai doelpunt van Gloukh in de finale tegen Engeland, verliest Israël in de verlenging. Maar de kleine dribbelaar heeft zijn naam gevestigd. Zijn manager heeft niet lang na de finale een gesprek met Ajax. De partijen komen er dan niet uit, maar een paar weken geleden wél. Voor 14,75 miljoen euro, een van de hoogste aankoopbedragen in de geschiedenis van de club, wordt Gloukh overgenomen van Salzburg.

Naast een technisch begaafde speler haalt Ajax met Gloukh ook een Israëlische international in huis. Dat ligt door het oorlogsgeweld in Gaza gevoelig. Niet voor niets zag Gloukh begin dit jaar af van een transfer naar Olympique Marseille. „De huidige situatie wekt een zekere angst op”, vertelde vader Max aan het Israëlische ERETZ Sport. Tegenover NRC verduidelijkt hij: „Met de toenemende spanningen in Frankrijk dachten we dat het niet het juiste moment is”.

Gloukh doelt op de spanningen tussen de Joodse en islamitische gemeenschap in dat land. Bij een Nations League wedstrijd tussen Frankrijk en Israël werden vorig jaar liefst vierduizend politieagenten ingezet.

Koele kikker

In zijn jonge jaren doorloopt Gloukh alle jeugdelftallen van Maccabi Tel Aviv. Hij neemt er deel aan een op neurofeedback gebaseerd trainingsspel, waarbij hij via een headset sportacties visualiseert. „Oscar richtte zich op mentale controle, focus, emotionele regulatie en de precisie van belangrijke acties”, laat Konstantin Sonkin, die de techniek ontwikkelde, per mail weten. Hij typeert Gloukh als „uitzonderlijk gedreven”.

Bij Maccabi valt Gloukh al snel op vanwege zijn „goede werkethiek”, vertelt Patrick van Leeuwen, die hem coachte in zowel de jeugdopleiding als bij het eerste elftal. Door zijn technische en tactische vaardigheden, speelde hij vanaf zijn twaalfde in oudere leeftijdsgroepen.

Maar toen het lengteverschil steeds zichtbaarder werd, hield Van Leeuwen hem een jaar langer in de Onder 15. „Een koele kikker”, noemt Van Leeuwen Gloukh, die zich bij Salzburg goed ontwikkelt.

In twee jaar tijd speelt hij 101 wedstrijden voor de Oostenrijkse club, waarin hij 23 goals maakt en 29 assists geeft. Maar toen was hij toe aan een volgende stap, mailt Maxim Gloukh, vader van Oscar, in antwoord op vragen van NRC. „Hij had meer uitdaging nodig. Wilde in een competitie spelen met meer exposure en intensiteit.”

Waarom zijn de verwachtingen over

Gloukh zo hooggespannen? En hoe houdt de nieuwe nummer 10 van Ajax zich staande in een tijd dat de spanningen door de oorlog in Gaza hoog oplopen?

NRC sprak met vijftien betrokkenen en kenners. Ze typeren Gloukh als een gedreven, introverte, stressbestendige man. Vrijwel zonder uitzondering verwachten ze dat hij het ver gaat schoppen, mits hij de komende jaren op een paar punten progressie boekt. Zo zal hij zijn verdedigende spel moeten ontwikkelen en zorgen dat hij een héle wedstrijd goed speelt, niet 40 of 50 minuten.

Een hele goede coach

Oscar Gloukh groeide op in een gezin met vier kinderen in Rehovot, een stad even buiten Tel Aviv. Zijn vader Maxim komt uit Moldavië en emigreerde op zijn dertiende naar Israël, waar hij zijn vrouw ontmoet – zij emigreerde naar Israël vanuit Oezbekistan.

Maxim Gloukh was zelf ook voetballer. In Moldavië speelde hij als spits bij de Tiraspol Academy. „Mijn ouders kregen een aanbod om mij naar grotere clubs in Rusland en Oekraïne te sturen, maar we zijn naar Israël geëmigreerd.”

Zijn vrouw is het „emotionele anker” van zijn zoon, schrijft hij. „Ze houdt hem gefocust en in balans, op en naast het veld. Als hij bij ons langs komt, krijgt hij het eten dat hij lekker vindt. Er is niets zo troostend als thuis eten, met liefde bereid.”

Naast voetbal beoefent Oscar Gloukh als kind ook andere sporten, waaronder vechtsporten. Zijn balans en coördinatie worden er beter van én het maakt hem gedisciplineerder, zegt zijn vader. „Van jongs af aan was Oscar gefocust en competitief. Ik deed mijn best om hem te leren dat talent niets voorstelt zonder hard werken.”

Maar talent moet je ook koesteren, weet Gloukh senior. Eén misstap kan het einde van een veelbelovende carrière inluiden. Daarom is zijn devies: kleine stappen, slimme keuzes en alleen spelen voor clubs die investeren in de ontwikkeling van jongeren en persoonlijke groei. Maxim is ook degene die er op staat dat Gloukh in zijn laatste maanden bij Maccabi Engelse les volgt, zodat hij in Europa goed met zijn nieuwe ploeggenoten kan communiceren, op en buiten het veld.

„Maxim heeft zijn zoon altijd als een project beschouwd”, zegt Assaf Cohen, commentator bij de Israëlische tv-zender Sport 1. „Hij ging mee naar alle trainingen. Toen hij zag dat het niet erg opschoot bij Maccabi Sha’arayim, een clubje in de buurt van Rehovot, zorgde hij dat Oscar meer uitdaging kreeg bij Maccabi Tel Aviv. Maxim heeft een klein handelsbedrijf, en hij wilde niet dat dat te groot werd, omdat hij dan minder tijd in de carrière van zijn zoon kon steken.”

Cohen volgt Gloukh al sinds diens jeugd voor Sport1, en noemt het opvallend hoe zelfbewust de Israëliër is voor zijn leeftijd. „Hij weet wat hij waard is en waar hij heen wil. Als een paard met oogkleppen gaat hij door het leven. Hij is zó gefocust, dat hij alles om hem heen lijkt te vergeten.”

Dat laatste wordt soms als zelfzuchtig opgevat. „Het is geen geheim dat hij geen teamspeler is en vooral zijn eigen belangen nastreeft”, schreef Nister Christoph, sportjournalist voor Kronen Zeitung, een van de grootste dagbladen van Oostenrijk. Hij verbaasde zich er vorig najaar over dat Gloukh niet voor een wedstrijd naar Wolfsberger AC wilde afreizen, omdat hij niet op de bank plaats wilde nemen. Het leidde tot een disciplinaire straf van de club.

Gevraagd naar een toelichting, laat Christoph via de mail weten: „Dat hij niet op de bank wilde zitten is het beste voorbeeld van zijn gedrag. Maar ook op het veld dribbelde hij liever dan dat hij de bal naar anderen passte. Hij had niet veel vrienden binnen het team.”

Michael Unverdorben, sportjournalist bij Salzburger Nachrichten, is het met zijn collega eens dat Gloukh zich „nogal egoïstisch” gedraagt op het veld. Maar ja, zegt hij, misschien had de „extreem sterke dribbelaar en zeer goede assistgever” gewoon niet zo’n hoge pet op van zijn ploeggenoten in Salzburg.

Ran Ben Shimon, bondscoach van Israël, denkt dat Gloukh door zijn teamgenoten bij Ajax in de armen zal worden gesloten. Al zal dat vermoedelijk even duren. „Oscar laat mensen niet snel toe. Je moet eerst zijn vertrouwen winnen om met hem te kunnen communiceren.”

Ben Shimon vertelt dat hij geen speler kent die zó goed met druk omgaat als Gloukh. Niet onbelangrijk, zegt hij, als de verwachtingen zo hoog zijn. Maar het meest is hij onder de indruk van hoe goed de middenvelder het spel kan ‘lezen’. „Met de Israëlische ploeg analyseren we vaak wedstrijdbeelden. Tussendoor stel ik uitdagende vragen, en steeds weer valt het me op hoe Oscar naar het grote plaatje kijkt, waar zijn ploeggenoten op details inzoomen. ‘Jij wordt ooit een hele goede coach’, heb ik tegen hem gezegd.”

A little bit of a genius, noemt Ben Shimon hem. En genieën moet je „op een bepaalde manier benaderen”, legt hij uit. De bondscoach kiest zijn woorden zorgvuldig, omdat hij weet hoe gevoelig dit soort dingen liggen. Maar toch: „Genieën moeten zich in een heel, heel veilige zone bevinden. Je moet ze wat extra bescherming bieden.”

Gegijzelde kinderen

Groots was vorige week het applaus van het Ajax-publiek toen bij de laatste oefenwedstrijd de beeltenis van aanwinst Gloukh werd getoond op de schermen in de Johan Cruijff Arena. Buiten het stadion en zeker op sociale media klinkt ook kritiek. Waarom juist in deze tijd van polarisatie en genocidaal geweld in Gaza een Israëliër vastleggen? Beseft Ajax wel wat je daarmee losmaakt? Zeker na het volgens de AIVD ‘van anti-israëlische, antizionistische en antisemitische retoriek doordrenkte geweld’ rond de wedstrijd tegen Maccabi Tel Aviv, begin november vorig jaar.

Hoewel Gloukh zich volgens de Israëlische bondscoach verre houdt van politiek, uit hij zich in de eerste weken na de grootschalige en bloedige aanval van Hamas op 7 oktober 2023 verschillende keren. Zo speelde hij die maand bij Salzburg en ook later met rugnummer 30, om aandacht te vragen voor de dertig kinderen die door Hamas werden gegijzeld.

„Opkomen voor gijzelaars is niet politiek, het is humanitair”, schrijft Gloukh op 19 oktober 2023 in een post op Instagram. En op 25 oktober bedankt hij in een post „alle soldaten die nu ons land bewaken”, mannen „van mijn leeftijd”. Hij veroordeelt de daad van Hamas, waarbij „burgers die kwamen om te genieten en te dansen in koelen bloede werden afgeslacht”, en noemt het Israëlische leger „het sterkste leger ter wereld”.

Het zijn uitspraken van een voetballer wiens familie in Israël woont, klinkt het in de joods-nederlandse gemeenschap. Gedaan na een aanslag die tot de dag van vandaag natrilt, in Israël en daarbuiten.

Hoe dichtbij de oorlog ook voor Israëlische voetballers komt, blijkt als Gloukh vorig jaar maart bij Salzburg een doelpunt opdraagt aan zijn beste vriend Afik, een in Gaza omgekomen sergeant. De Oostenrijkse kranten schrijven erover.

Door de oorlog is het soms moeilijk om je op voetbal te richten, zegt bondscoach Ran Ben Shimon, die vorige maand in Griekenland op straat werd aangevallen toen hij Hebreeuws sprak met zijn assistent. Hij praat geregeld over de oorlog met zijn spelers, die op psychologen kunnen terugvallen als ze daar behoefte aan hebben.

Zijn selectie bestaat uit spelers met verschillende achtergronden, benadrukt Ben Shimon, van Arabieren, Druzen en christenen, tot Joden en Circassiërs. „Dat gaat goed samen, er is nooit onenigheid over politiek. Net als ik beoordeelt Oscar mensen niet op hun nationaliteit, uiterlijk of financiële status. Een goede inborst vindt hij belangrijker dan wat ook.”

Recentelijk heeft Gloukh zich niet meer uitgelaten over de oorlog en hij zal dat ook niet snel doen, verwacht zijn omgeving. Ajax heeft de spelverdeler in dat opzicht in elk geval geen enkele beperking opgelegd, zegt zijn vader. De club wil er, desgevraagd, niets over zeggen.

Fabian Nagtzaam, directeur-bestuurder van Supportersvereniging Ajax, voorziet geen problemen. „Die kwestie speelt binnen Ajax totaal niet”, zegt hij. „We hebben 160.000 leden en die laten van zich horen als er iets is dat ze niet bevalt. Toen Ajax een trainingskamp belegde in Qatar, liep onze mailbox vol. Nu, na de komst van Gloukh, kregen we welgeteld één negatieve reactie.”