WK-droom van Natio verbindt Suriname en diaspora. ‘Ieder heel trots’

FOTO MARVIN RECINOS/AFP 

Spelers van Suriname vieren feest na een goal in de 

WK-kwalificatiewedstrijd tegen El Salvador in september.

Suriname kan zich dinsdag voor het eerst plaatsen voor het WK. 

Met spelers uit de diaspora, onder oud-prof Stanley Menzo.

«Ik merk dat Menzo’s relatie met spelers fantastisch is»

   - Desney Romeo, Surinaamse journalist

18 Nov 2025 - NRC

Luuk Diepeveen

AMSTERDAM - Een voor een gaan donderdagavond de schijnwerpers uit op Sportpark Middenmeer in Amsterdam-Oost. Maar in één kantine brandt nog licht en klinkt muziek. Bij de Surinaamse voetbalclub Real Sranang wordt gekeken naar de WK-kwalificatiewedstrijd van Natio, zoals het Surinaamse voetbalelftal wordt genoemd, tegen El Salvador. Om 01.00 uur ’s nachts Nederlandse tijd staat de eindstand in Paramaribo op het bord: Suriname wint met 4-0.

Suriname staat op het punt om zich voor het eerst in de geschiedenis te kwalificeren voor een wereldkampioenschap voetbal. Er is nog één horde te nemen, in de nacht van dinsdag op woensdag op bezoek bij het reeds uitgeschakelde Guatemala. De ploeg staat eerste in de groep en moet in de laatste speelronde concurrent Panama – dat evenveel punten heeft, maar een slechter doelsaldo – achter zich houden. Lukt dat niet, dan maakt Suriname nog kans op een plek in de intercontinentale play-offs in maart.

In de voetbalkantine van Real Sranang wordt donderdag met gespannen gezichten gekeken naar de eerste helft. Verzameld rond een groot scherm zien de ruim honderd toeschouwers dat Suriname nerveus oogt en geen uitgespeelde kansen creëert. „Het leeft echt enorm”, zegt clubvoorzitter Jerrel Linger. In aanloop naar de wedstrijd werd hij bestookt met vragen over de avond, en of er via de club nog shirtjes van Natio te verkrijgen waren.

Op de achtergrond klinken dominostenen en wordt het Surinaamse kaartspel troefcall gespeeld. Uit de keuken komen de geuren van traditionele gerechten. Linger legt uit hoe de club werd opgericht door Surinaamse migranten en inmiddels rijk is aan verschillende culturen. „Maar onze keuken is echt Surinaams”, zegt Linger, „en dat gaat ook zo blijven.” De spanning wordt kort voor rust doorbroken als Tjaronn Chery (van NEC) aanlegt voor een strafschop. Suriname gaat met 1-0 de rust in en in het clubhuis klinken de hits ‘Paramaribo’ en ‘Parijs’ van Kenny B.

‘Sportpaspoort’

Het succes van het Surinaamse voetbalelftal is ook het succes van de diaspora. Sinds een jaar of vijf is Suriname daar actief spelers gaan werven. Ze komen met een zogeheten ‘sportpaspoort’ uit voor het land van hun voorouders. Recent werden bijvoorbeeld Etienne Vaessen (FC Groningen), Richonell Margaret (Go Ahead Eagles) en Jean-Paul Boëtius (ex-Feyenoord en nu SV Darmstadt) aan de selectie toegevoegd.

Aanvankelijk werd er nog met wat argwaan naar de nieuwe aanwinsten gekeken, legt journalist Desney Romeo over de telefoon uit aan NRC. Hij volgt het elftal voor de Surinaamse televisiezender ABC en de krant De Ware Tijd. Men vroeg zich af waarom er geen plek meer was voor spelers uit de Surinaamse competitie. „Ik denk dat iedereen nu anders aankijkt tegen die jongens”, zegt Romeo, „Iedereen is heel, heel trots”. De sportjournalist zag het geloof in de afgelopen maanden groeien en denkt dat het team zijn top nog niet heeft bereikt.

Suriname moet zich kwalificeren via de CONCACAF, de bond waar ook Canada, de VS en Mexico toe behoren – de drie landen die samen het WK organiseren. Vanwege de automatische plaatsing van die landen én de uitbreiding van het aantal deelnemers aan het WK, doet zich nu een historische kans voor. Naast Suriname maakt ook Curaçao nog kans op zijn WK-debuut.

Een andere belangrijke factor in het succes van Suriname is bondscoach Stanley Menzo. „Ik merk dat zijn relatie met de spelers fantastisch is”, zegt Romeo. De spelersgroep ziet Menzo, die zijn sporen verdiende als keeper bij Ajax en in het Nederlands Elftal, als een soort vaderfiguur. Volgens Romeo is de rol die Menzo speelt in het verbinden van Suriname en de diaspora heel belangrijk. „Stanley heeft altijd een heel goede band gehad met Suriname”, zegt Romeo. „Hij begrijpt heel goed wat er speelt. Dat blijkt ook uit de manier waarop hij met zijn spelers communiceert.”

Bribi na Krakti

Halverwege de tweede helft wordt El Salvador pas voor het eerst echt gevaarlijk. Doelman Vaessen gaat tekeer tegen zijn verdediging. Dat lijkt Suriname wakker te schudden. Nog geen tien minuten later heeft Margaret de tweede en de derde voor Suriname in het net liggen. Het stijf uitverkochte Franklin Essed Stadion in Paramaribo ontploft, net als het clubhuis van Real Sranang. Na de 4-0 gaat de muziek al aan bij de Amsterdamse voetbalclub, en na het laatste fluitsignaal wordt er gedanst op ‘Bribi na Krakti’, het nummer dat de slogan vormt van Natio. Het betekent zoiets als: geloof in je eigen kracht.

„Dit had ik nog nooit meegemaakt”, zegt journalist Romeo over de sfeer in Paramaribo rond de wedstrijd tegen El Salvador. Hij noemt het „onvoorstelbaar” hoezeer de mogelijke WK-kwalificatie leeft in de Surinaamse hoofdstad. Voor Romeo laat het succes van Natio zien wat de kracht van sport is. Hij wijst op de verdeeldheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen en politieke stromingen in het land. „Nu merk je dat het gewoon één natie is. Iedereen staat achter de selectie.”

Weer kijken in de nacht

In de nacht van dinsdag op woensdag kan Suriname zich in Guatemala plaatsen voor het WK. Romeo denkt dat Suriname zou moeten kunnen winnen, als het net zo speelt als in de thuiswedstrijd tegen Guatemala. De coach van het al uitgeschakelde El Salvador, zegt hij, heeft hem hoogstpersoonlijk verzekerd dat ze hun best zullen doen tegen Panama. Romeo bereidt zich alvast voor op een gekkenhuis, mocht Suriname zich plaatsen. „Dan weet ik echt niet wat er hier gaat gebeuren.”

Bij Real Sranang wordt er dinsdagnacht wederom op groot scherm gekeken. „Al is het twee uur ’s nachts”, zegt voorzitter Linger, „wij krijgen het vol”.