Mathieu van der Poel wint voor de tweede keer Milaan-Sanremo

24 Mar 2025 - NRC

Thijs Niemantsverdriet

Mathieu van der Poel wint voor de tweede keer Milaan-Sanremo

Mathieu van der Poel klopte Tadej Pogacar in een adembenemende finale. Hij won zaterdag Milaan-Sanremo.

In de spectaculairste en mooiste editie van Milaan-Sanremo in decennia, misschien wel óóit, deed Mathieu van der Poel zaterdag iets wat niet veel wielrenners gegund is: winnen van Tadej Pogacar. Op de finish in San Remo verwees hij de beste renner van de wereld in een sprint naar de derde plek. De Italiaan Filippo Ganna werd tweede.

Van der Poel (30) won Milaan-Sanremo al eens eerder, in 2023. Ook toen klopte hij Pogacar. De zege van dit jaar, zo zei hij na afloop tegen de NOS, komt „misschien wel in de top-3” van al zijn zeges. Het koersverloop, een meeslepende finale van maar liefst 25 kilometer met de drie sterkste renners uit koers, noemde hij „uniek” en „een beetje geschiedenis”.

Wereldkampioen Pogacar staat na zaterdag nog altijd op nul zeges in ‘La Primavera’, traditioneel de eerste grote klassieker van het wielerseizoen. Het was de eerste eendagskoers in een jaar waar hij aan de start verscheen en niet won.

Ook dit jaar had Pogacar (26) weer nadrukkelijk zijn zinnen gezet op Milaan-Sanremo. Die wedstrijd – die verreden wordt op nog geen uur van zijn huis in Monaco – begint onderhand een obsessie te worden voor hem. Hij maakt er geen geheim van dat hij alle belangrijke wielerwedstrijden – grote rondes én eendagskoersen – ten minste eenmaal in zijn carrière wil winnen. Maar in de vier keer dat hij meedeed, werd hij op de Via Roma in San Remo telkens geklopt: twaalfde, vijfde, vierde, derde.

Vroege aanval onmogelijk

‘La Primavera’ is voor Pogacar „het moeilijkste wielermonument om te winnen”, zo zei diens teammanager José ‘Matxin’ Fernandez vorig jaar tegen NRC. De koers is extreem lang – dit jaar 289 kilometer – en voor 90 procent vlak. Dat betekent dat een lange solo, de specialiteit van Pogacar, praktisch onmogelijk is: MilaanSanremo wordt traditioneel beslist op de laatste klim, de Poggio, of in de straten van San Remo. Renners zoals Van der Poel afschudden, die een sterkere sprint in de benen hebben, is praktisch onmogelijk.

Toch is dat wat Pogacar dit jaar probeerde – met een schitterende koers als resultaat. Op de Cipressa, de voorlaatste beklimming op 25 kilometer van de finish, trok hij ten aanval. Alleen van Van der Poel en de Italiaanse tijdrijder Filippo Ganna konden volgen. Het drietal hield stand tot in San Remo – uniek en ongekend voor deze koers, die doorgaans pas ontbrandt in het laatste kwartier.

Vanaf de voet van de laatste klim, de Poggio, lanceerde Pogacar de ene aanval na de andere. Het lukte hem niet om Van der Poel te lossen. Ganna moest er wel af, maar die vond – dankzij een razendsnelle afdaling – in de laatste kilometer toch weer in aansluiting bij de twee koplopers.

‘Perfect gespeeld’

Op de Via Roma in San Remo moest een sprint de beslissing brengen. Van der Poel ging op driehonderd meter van de finish aan. Ganna moest een gaatje laten vallen, Pogacar volgde in diens wiel. Ze wisten er niet meer bij te komen – en op de finish kon Van der Poel zijn handen juichend de lucht in steken. „Ik sta bekend om de korte sprint”, zei Van der Poel na afloop. „Dus ik denk dat ik ze wel verrast heb door al vanaf driehonderd meter aan te gaan. Dat was perfect gespeeld.”

Voor Van der Poel was dit de zevende zege in een van de ‘monumenten’, de vijf belangrijkste klassiekers van de wielerkalender. Daarmee staat hij nu gelijk met Pogacar, wiens ploegleider Mauro Gianetti na afloop zei dat zijn kopman „op waarde” geklopt was door Van der Poel.

Pogacars obsessie met Milaan-Sanremo wordt nu op z’n minst met een jaar verlengd. „Van der Poel was zó sterk vandaag”, zei hij na afloop. „Ik moet genoegen nemen met plek drie. Maar volgend jaar ben ik terug voor méér.”

***

Mathieu van der Poel vince per la seconda volta la Milano-Sanremo

Mathieu van der Poel ha battuto Tadej Pogacar in un finale mozzafiato. Sabato ha vinto la Milano-Sanremo.

Nell'edizione più spettacolare e bella della Milano-Sanremo degli ultimi decenni, forse di sempre, Mathieu van der Poel sabato ha fatto qualcosa che non a molti corridori è permesso fare: battere Tadej Pogacar. Sul traguardo di Sanremo ha sconfitto in volata il miglior corridore del mondo, relegato al terzo posto. Secondo, l'italiano Filippo Ganna.

Van der Poel (30 anni) aveva già vinto la Milano-Sanremo, nel 2023. Anche allora aveva battuto Pogacar. La vittoria di quest'anno, ha detto in seguito a NOS, è "forse tra le prime tre" di tutte le sue vittorie. Ha definito "unico" e "un po' storico" il percorso della gara, un finale avvincente di ben 25 chilometri con i tre corridori più forti a giocarsi la vittoria.

Il campione del mondo Pogacar ha ancora zero vittorie dopo sabato nella "Classicissima di Primavera", tradizionalmente la prima classica Monumento della stagione. È stata la prima gara di un giorno in un anno in cui è apparso alla partenza e non ha vinto.

Anche quest'anno Pogacar (26) aveva messo gli occhi sulla Milano-Sanremo. Quella gara – che si corre a meno di un’ora da casa sua, a Monaco – sta diventando per lui un’ossessione. Non nasconde il fatto che vuole vincere tutte le gare ciclistiche importanti - grandi giri e corse di un giorno - almeno una volta nella carriera. Ma nelle quattro volte in cui aveva partecipato, in via Roma è sempre stato battuto: dodicesimo, quinto, quarto, terzo.

Attacco anticipato impossibile

La "Classicissima di Primavera" è "la monumento più difficile da vincere" per Pogacar, ha detto l'anno scorso a NRC il suo team manager José "Matxin" Fernandez. Il percorso è estremamente lungo – quest'anno 289 chilometri – e pianeggiante al 90%. Ciò significa che una lunga fuga solitaria, specialità di Pogacar, è praticamente impossibile: la Milano-Sanremo si decide tradizionalmente sull'ultima salita, il Poggio, o nelle strade di Sanremo. Liberarsi di corridori come van der Poel, più forti allo sprint, è praticamente impossibile.

Eppure questo è ciò che Pogacar ha provato quest’anno, ottenendo come risultato una gara fantastica. Ha attaccato sulla Cipressa, penultima salita a 25 chilometri dal traguardo. Solo van der Poel e il cronoman italiano Filippo Ganna sono riusciti a seguirlo. Il terzetto ha tenuto duro fino a Sanremo, cosa unica e senza precedenti per questa gara, che solitamente si accende solo negli ultimi quindici minuti.

Dai piedi dell'ultima salita, il Poggio, Pogacar ha lanciato un attacco dopo l'altro. Non è stato però in grado di staccare van der Poel. Ganna è dovuto rientrare, ma grazie a una discesa fulminea è riuscito a raggiungere il duo di testa nell'ultimo chilometro.

***

'Perfettamente giocato'

Per decidere in via Roma a Sanremo è stato necessario lo sprint. Van der Poel è partito a trecento metri dal traguardo. Ganna ha dovuto lasciare un varco, Pogacar lo ha seguito a ruota. Non sono riusciti a recuperare il distacco e al traguardo van der Poel ha potuto alzare le braccia al cielo per festeggiare. "Sono noto per lo sprint corto", ha detto poi van der Poel. "Quindi penso di averli sorpresi attaccando ai meno trecento metri. È stata una mossa perfetta".

Per van der Poel si tratta della settima vittoria in una 'monumento', le cinque classiche più importanti nel calendario ciclistico. Ciò significa che ora è alla pari con Pogacar, il cui direttore sportivo Mauro Gianetti ha poi dichiarato che il suo leader era stato battuto "con merito" da van der Poel.

L'ossessione di Pogacar per la Milano-Sanremo è dunque prolungata di almeno un altro anno. "Van der Poel era fortissimo oggi", ha detto in seguito. "Devo accontentarmi del terzo posto. Ma l'anno prossimo tornerò per fare meglio."

***

Sport wielrennen, schaatsen en ultra-atletiek

Thijs Niemantsverdriet

Thijs Niemantsverdriet (1978) was vijftien jaar oud toen hij voor het eerst de Mont Ventoux op fietste. 

Hij studeerde geschiedenis in Amsterdam en Oxford, zijn journalistieke carrière begon hij bij het weekblad Vrij Nederland. 

Sinds 2012 werkt hij voor NRC: eerst als politiek verslaggever, vervolgens als Amsterdam-correspondent en nu op de sportredactie, waar hij zich richt op wielrennen, schaatsen en ultra-atletiek. 

Het achtergrondverhaal en het lange interview zijn de genres waarin hij zich het meeste thuis voelt. 

In 2014 verscheen zijn boek De vechtpartij, een moderne geschiedenis van de PvdA.

***

Ciclismo sportivo, pattinaggio e ultra-atletica

Thijs Niemantsverdriet

Thijs Niemantsverdriet (1978) aveva quindici anni quando salì per la prima volta in bicicletta sul Mont Ventoux. 

Ha studiato storia ad Amsterdam e a Oxford e ha iniziato la sua carriera giornalistica presso il settimanale Vrij Nederland. 

Lavora per NRC dal 2012: prima come reporter politico, poi come corrispondente da Amsterdam e ora nella redazione sportiva, dove si concentra su ciclismo, pattinaggio e ultra-atletica. 

Il retroscena e la lunga intervista sono i generi in cui si sente più a suo agio. 

Il suo libro The Fight, una storia moderna del PvdA (Partito del Lavoro (in neerlandese Partij van de Arbeid), è stato pubblicato nel 2014.