‘Ik heb nog niet eens de helft laten zien van wat ik eigenlijk kan’

Xavi Simons (22) was nooit onomstreden bij Oranje, dat donderdag tegen Polen speelt. „Nu wil ik echt mijn stempel drukken.”

Ik wil alles winnen. 

En dat ga ik ook bereiken. 

Maar alles met de tijd

   - Xavi Simons Oranje-international

4 Sep 2025 - NRC

Steven Verseput 

Met medewerking van Joost Pijpker

ZEIST - Xavi Simons, een van de meest veelbelovende Nederlandse aanvallers, is naar eigen zeggen „ready” voor de absolute top. Zaterdag werd hij gepresenteerd bij Tottenham Hotspur, dat hem voor 60 miljoen euro overnam van RB Leipzig, waarmee hij een van de duurste aankopen ooit is van de club. „Het beste van het beste”, noemt hij de Engelse competitie. „Daar wil ik zijn. Ik wil ook de beste zijn.”

Simons praat snel tijdens een interview van in totaal ruim een kwartier met de NOS en de schrijvende pers waaronder NRC, dinsdag langs het trainingsveld in Zeist. Hij bereidt zich met het Nederlands elftal voor op de WK-kwalificatieduels tegen Polen – donderdagavond in Rotterdam – en het uitduel tegen Litouwen zondag. „Altijd een eer om hier te spelen”, zegt hij bijna routineus. „Ook al ben ik nog jong.”

Simons (22) heeft nog een voetballeven voor zich – en al achter zich. Geboren in Amsterdam als zoon van oud-prof Regillio Simons, opgeleid bij FC Barcelona, verder ontwikkeld bij Paris Saint-Germain, doorgebroken bij PSV en de afgelopen twee seizoenen bij RB Leipzig uitgegroeid tot een volwassen creatieve spelmaker. Met zijn explosiviteit, dribbels en slimme positionering was hij een van de gevaarlijkste aanvallende middenvelders in de Bundesliga.

Ongeduldig

Hij wilde weg bij Leipzig om zich verder „te ontwikkelen” op een hoger niveau – mensen die eerder met hem werkten weten hoe ongeduldig Xavi Simons kan zijn. Al maakt hij dergelijke keuzes weloverwogen met zijn familie, vertelt hij. Thuis bespraken ze enkele jaren geleden zijn doelen – met als ijkpunt de Europese top. „Tot nu toe is het steeds goed gegaan.”

Dat bij een bezoek van zijn familie aan het grote, moderne Spurs-stadion in Noord-Londen zijn elfjarige zusje ook enthousiast raakte, bevestigde zijn goede gevoel.

Chelsea was eveneens geïnteresseerd, maar Tottenham zette door. Hoewel een van de traditionele Engelse topzesclubs, is Spurs de laatste jaren subtop in de Premier League. Afgelopen seizoen eindigde het zelfs al zeventiende. Het winnen van de Europa League, en daarmee directe plaatsing voor de Champions League, maakte veel goed. Met de aanstelling van de Deen Thomas Frank deze zomer, koos Spurs voor een coach met een progressieve, aanvallende spelfilosofie.

In dat project lijkt Simons – mede door zijn tijd bij RB Leipzig, een club in de school van het Duitse Vollgasfussball – goed te passen. „Hij wil dat we na balverlies direct druk geven om weer de bal te heroveren”, zegt Simons. Frank gaf hem een presentatie over de speelwijze en wat hij

van Simons verwacht – als aanvallende middenvelder krijgt hij de vrijheid om vanaf de linkerflank naar binnen te trekken, zoals hij bij RB Leipzig vaak deed. Met zijn creativiteit moet hij openingen vinden, wat zaterdag tegen Bournemouth zonder Simons nog moeizaam ging (1-0 nederlaag).

Hij heeft hoge ambities – dit seizoen draait het om „veel goals, veel assists”. Op langere termijn wil hij „alles” winnen. „En dat ga ik ook bereiken. Maar alles met de tijd.” Premier League, Champions League, wereldtitel met het Nederlands elftal? „Alles, alles.”

Bij Oranje – 28 interlands, 5 goals tot nu toe – wil hij belangrijker worden. „Ik wil nu echt mijn stempel drukken.” Het wordt interessant welke rol – zowel tactisch als in de hiërarchie – hij krijgt richting het WK 2026 in de Verenigde Staten, Mexico en Canada. Simons is zonder meer de toekomst van het Nederlands elftal, maakte een schitterende goal in de halve finale van het EK tegen Engeland maar zijn enorme potentie kwam er nog te weinig uit – iets wat hij zelf ook erkent. „Ik heb nog niet eens de helft laten zien van wat ik eigenlijk kan.”

Complex technisch profiel

Wat daarin meespeelt, is zijn complexe technische profiel. Simons komt het best tot zijn recht als aanvallende middenvelder die vanaf links naar binnen beweegt. In het specifieke systeem van RB Leipzig (4-2-2-2) speelde hij daar, als meest linker van de twee ‘tienen’. Dat werkte goed, maar het probleem voor trainers die een ander systeem hanteren is dat ze niet echt weten wat ze met Simons aan moeten, analyseerde het gezaghebbende The Athletic onlangs.

Dat geldt in zekere zin ook voor bondscoach Ronald Koeman, die in tweeënhalf jaar nog niet de ideale plek heeft kunnen vinden voor de veelzijdige aanvaller. „Hij kan heel goed zijn op alle posities achter de spits”, hield Koeman maandag alle opties open. Meestal speelt Simons bij hem als rechteraanvaller, schuin achter de spits.

Mede door die andere positie, vanaf rechts naar binnentrekkend, had hij het in sommige duels moeilijk. Simons: „In het begin moest ik me aanpassen, ik speelde vanaf de andere kant, wat ik niet gewend ben.”

Simons „accepteert” de keuze van Koeman, maar hij zegt bij Oranje het liefst als aanvallende middenvelder vanuit de linkerzone te spelen. In de achtste finale op het EK tegen Roemenië had hij in die rol zijn beste interland.

Maar het middenveld van Oranje is nu onomstreden, met Ryan Gravenberch en Frenkie de Jong als controleurs en Tijjani Reijnders als meest aanvallende pion. Linkeraanvaller Cody Gakpo is ook bijna altijd zeker van zijn plek. Dus blijft eigenlijk alleen nog de positie van rechteraanvaller over voor Simons.

Buiten het veld had hij het de afgelopen jaren soms moeilijk met de harde kritiek in columns, podcasts en tv-programma’s op zijn spel en houding bij Oranje. „Dat heeft me ook de andere kant van het voetbal laten zien. Het heeft me sterker gemaakt.”

Hij wil nu zo weinig mogelijk „energie verspillen” aan die „negatieve dingen” en zegt zich alleen te richten op het voetbal. Tegen het einde begint Simons een zin zonder die af te maken. „Ik hoop dat ze me gewoon…”.

Waarschijnlijk zocht hij het woord ‘waarderen’.